قسم
این فیلم دربارهٔ قتل زنی به اسم رضوان است که خانواده و اقوام آن به‌دنبال اثبات کردن قتل کننده بودن شوهر او به دادگاه میباشند . . . روال دادگاه ۵ سال به سود وصال پرونده قتل را به تعویق انداخته و این نهایی دادگاهی است تشکیل خواهد شد و در‌صورتی‌که قسامه انجام نشود رای به برائت داده خواهد شد
محسن تنابنده تالیف کننده و هنرپیشه لبریز فعالیت سینما و تلویزیون که بیش تر از هر چیز , سریال مالامال مخاطب پایتخت و شخصیت دوستداشتنی نقی را در ذهن مخاطب تداعی می کند , بعد از فیلم ناموفق گینس ( ۱۳۹۳ ) , در حال حاضر بعداز چهار سال این توشه با فیلم قسم به میدان فیلمسازی رجوع . برخلاف لحن کمدی و شوخ و شنگ گینس , قسم حالا و هوای بدون شوخی و تا حدی ملودرام دارااست و تنابنده عملکرد کرده انعطاف و توان خویش را در سبک‌های متعدد بیازماید .
سرنشینان یک اتوبوس برای اجرای مراسم قسامه از سوی گرگان در راستای شهر مشهد روانه میباشند . این سرنشینان , اعضای خانواده یک زن مورد قتل واقع شده ( رضوان ) میباشند که با رئیس راضیه ( با بازی مهناز افشار ) که پی گیر پرونده قتل خواهرش است , قرار است به دادگاه بروند . در منش آنان با درگیری‌های کوچک و بزرگ دست به یقه اند تا اینکه راز و کله خسرو همسر راضیه ( با بازی سعید آقاخانی ) پیدا می گردد و وی با مخالفت کردن با رفتن آن ها برای اجرای مراسم قسامه , مسیر قصه را تغییر و تحول می دهد .
از طرف دیگر کل پرونده مبتنی بر شهید شدن زن جوانی است که دوگانگی هایش قابل دیده پوشی نیست . اینکه چه گونه مسیر یک پرونده قتل که میتواند به بهای قصاص یک نفر به اتمام برسد , مبنی بر تغییر و تحول حیث یک شاهد غیر قابل اعتماد بایستی عوض شود جای پرسش دارااست . آیا نباید برای پرهیز از مواقعی مشابه بدین , تمهیداتی اندیشید؟ تا جان یک نفر و وقت و انرژی دادگاه و اشخاص دخیل در پرونده در دستان شخصی ضعیف که به حالت غیر معقولانه‌ای پنج سال حقیقت را مخفی کرده نباشد .
فیلم نامه در کنار تنه اساسی ماجرا , خرده روایت‌های دوچندان کوچک و قصه‌های ریزی را مطرح می‌نماید که با شخصیت‌های مضاعف و هیاهوی در بین آنها , خیلی به یاد نمی‌مانند و همینطور نسبت شخصیت‌ها با نیز در آن سر و صدا گم می گردد . در‌این فیلم نیز نظیر خیلی از فیلم‌های اهل ایران با ویرایش اطلاعاتی طرف هستیم که در صورتی راز جای خویش تیتر می‌شدند و به عمد به وسیله کارگردان و مولف به تاخیر نمی‌افتادند , درام و داستانی بدین صورت صورت نمی‌گرفت .
در حالتی که اقوام راضیه از قبلی می‌گفتند که خسرو در پی صحنه سازی و لاف بوده و با آنها هماهنگ کرده که آنها نیز لاف بگویند , راضیه از گذشته شک و تردید نمی‌کرد؟ چنانچه دختر برنا از ابتدا می‌گفت که شب قبل خسرو را با نجمه , زن برنا افغان که شاهد دادگاه است چشم , اصلن نیازی به شیوه افتادن اتوبوس در جاده بود؟ چنانچه فقدان فیلم قسم می‌توانست به‌این صورت ساخته شود؟
( خطر لو رفتن ) پیچیده‌ترین شخصیت فیلم , خسرو است . خسرویی که در واقع خویش مرتکب قتل شده , با تلاش‌های همسرش برای ثابت جرم باجناقش بهمن ( با بازی مهران احمدی ) مخالف است و حتا در اتوبوس راضیه را تهدید به طلاق میکند . این مخالفت‌ها را که گویی در حین پنج سال نیز سوابق داشته , ما می بایست به پای وجدان بیدار وی بگذاریم یا این که ترسش؟ زیرا در هر مورد وی به غیر از نجمه فقط کسی است که از حقیقت داستان خبر داراست و می داند که بهمن قتل کننده نیست . یا می‌ترسد با جلو رفتن پرونده , ممکن است حقایقی از دور و بر آن درز نماید و خویش گرفتار شود؟ به همین علت است که در زمان پنج سال از زنش مراد که پرونده را پی گیری نکند؟
در انتهای فعالیت خسرو به سزای اعمالش رسیده و قدمت بهمن و راضیه در کشاکش این پرونده هدر رفته است ; به غیر از استرس و فشاری که آنها در جریان این قضیه متحمل گردیده اند . ولی چیزی که آن اواسط باقی می ماند , عاقبت نجمه است که سوای عامل موجهی حقیقت را به زمان دوچندان متعددی پنهان کرده . وی در ادله لاف گوییش میگوید زمانی که فهمید خانواده رضوان میخواهند برای مراسم قسامه به شهر مشهد مقدس بروند , ترسیده که بهمن بی گناه به بالای چوبه دار برود و وی نظرش تغییر کرده . یعنی در‌این بازه زمانی پنج سال احتمال نداده که بهمن فارغ از ارتکاب جرمی , مجازات شود؟